خورشید مصنوعی کره جنوبی
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۷۰۵۳۶
ایتنا - دانشمندان در مرکز تحقیقات پیشرفته توکامک کره جنوبی ماشین «خورشید مصنوعی» خود را به تجهیزاتی مجهز کردهاند که میتواند به آن اجازه دهد پلاسمای با دمای بیش از ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد را برای زمان بیشتری نگه دارد.
این دستگاه عظیم که در شهر دائجون این کشور قرار دارد، در واقع یک راکتور عظیم است که میتواند فرایند همجوشی هستهای در مرکز خورشید و ستارگان را بر روی زمین بازتولید کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
برای اینکه بتوان چنین فرایندی را روی زمین شبیهسازی کرد، ایزوتوپهای هیدروژن در درون دستگاه همجوشی موسوم به توکامک قرار میگیرند تا در شرایط پلاسما یونها و الکترونها از هم جدا شده و یون ها در دمای بالا نگهداری شوند.
«خورشید مصنوعی» کره جنوبی برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ به دمای ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد رسید، با این وجود تنها توانست ۱.۵ ثانیه در آن حالت دوام بیاورد. در سال ۲۰۱۹ این زمان به ۸ ثانیه افزایش یافت، سپس در سال ۲۰۲۰ به ۲۰ ثانیه نزدیک شد و سرانجام در آخرین رکوردگیری در سال ۲۰۲۲ این دستگاه توانست دما را برای مدت ۳۰ ثانیه حفظ کند.
حالا اما به تازگی بر روی این دستگاه مجموعهای از ارتقاءهای جدید نصب شده که میتواند به آن اجازه دهد این دمای شگفتانگیز را برای مدت طولانیتری نگه دارد.
به گفته مسئولان پروژه بهروزرسانیهای تازه شامل جایگزینی ماده دیورتور کربن با تنگستن میشود که دارای نقطه ذوبی بالا و سایر کیفیتهای مطلوب است. تیم محققان انتظار دارند با کمک این تجهیزات جدید، تا پایان سال ۲۰۲۶ به رکورد حفظ ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد تا ۳۰۰ ثانیه برسند.
همجوشی هستهای زمانی اتفاق میافتد که دو هسته اتمی سبک با هم ترکیب میشوند و هسته سنگینتری را تشکیل میدهند و مقدار عظیمی انرژی در این فرآیند آزاد میکنند. این انرژی عظیم به لحاظ نظری میتواند برای تولید مقادیر تقریباً نامحدود الکتریسیته به کار رود.
این فرآیندی است که در قلب بزرگترین دستگاه همجوشی در منظومه شمسی ما، یعنی خورشید، رخ میدهد. هر چند بشر رکورد تولید دما در مرکز خورشید، معادل ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد، را شکسته با این حال سختی کار برای بازتولید کامل فرایند همجوشی هستهای روی زمین آن است که پلاسما را در این دمای بالا را بتوان نگه داشت.
در خورشید این کار به دلیل نیروی گرانش شدید حاصل از جرم بالا امکانپذیر است، اما در زمین با توجه به جرم کمتر و به تبع آن نیروی گرانش ضعیفتر نگهداشتن حالت پلاسما کار به مراتب دشوارتری است.
برای غلبه بر دافعه الکتریکی متقابل بین هستهها به تولید دماهایی بالا نیاز است و پلاسما نیز باید توسط میدانهای مغناطیسی قوی محصور شود.
دانشمندان دهههاست است که برای توسعه فناوری همجوشی هستهای تلاش میکنند تا به واسطه آن به یک منبع پاک، فراوان و ایمن انرژی متصل شوند. این فناوری به بشر امکان میدهد تا وابستگی خود را به سوختهای فسیلی که منشا اصلی بحرانهای آب و هوایی، آلایندگی و تغییرات اقلیمی در جهان خوانده میشوند، قطع کند.
در این میان کشورهای پیشرفته مبالغ هنگفتی را صرف تلاش برای توسعه همجوشی هستهای به عنوان یک جایگزین مناسب برای دیگر منابع تولید انرژی کردهاند، چرا که به گفته وزارت انرژی ایالات متحده دستیابی به گداخت هستهای پایدار میتواند به «تضمین آیندهی انرژی پاک» منجر شود.
با این حال همجوشی هستهای در صورتی میتواند به صرفه و با دوام باشد که بتواند به طور مداوم برق شبکه را تامین کند. امری که دانشمندان تحقق آن را دستکم تا ۱۵ سال آینده امکانپذیر نمیبینند.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: همجوشی هسته ای رآکتور انرژی پاک خورشید مصنوعی همجوشی هسته ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۷۰۵۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکلگیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر میرسد که رویداد موسوم به بیثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غولهای گازی را در مدارهایی که امروز میشناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بیثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارکها و دنبالهدارها، دانشمندان دریافتهاند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازلهایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافتهاند که اجرام منظومه شمسی که امروزه میبینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شدهاند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارکها و دنبالهدارها، به نظر میرسد که از موادی تشکیل شدهاند که در قرص وجود نداشتهاند. حداقل، این مواد نباید در مکانهایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقیتر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیکتر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسیها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکلگیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهمکنشهای گرانشی بین مشتری و سیارههای دیگر انجام میشد که در نهایت منجر به تشکیل موجهایی در ابرمولکولهای حاوی میلیونها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکلگیری سیارهها و قمرها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکولهای حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگتر و تشکیل شهابسنگها، سیارهها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان میدهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش میرفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/